त्याचे श्रींनी दिलेलं एक सुंदर विवेचन !

“जगात सुख नि शांति मिळवण्याकरिता प्रत्येक जण प्रयत्नाधीन आहे.” या सुख समाधानाला झाकोळून टाकणाऱ्या, काय नि कोणकोणत्या गोष्टी आहेत, हा ज्याचा त्याने विचार करायला हवा. आपल्या इच्छा, ईर्षा किंवा महत्वकांक्षा, वासना, अतृप्ती किंवा हावरेपणा, असूया वगैरे गोष्टींनी सारे जीवन गढ़ूळते नि असुख आणि अशांती निर्माण होऊन केविलवाणी मन:स्थिती उत्पन्न होते. यांना जर कोणत्या रीतीने टाळता आले, किंवा त्याची योग्य ती वासलात लावता आली, तर सुख, शांती, समाधान उत्पन्न होऊ शकेल.
जे आपले नाही ते मिळविण्याचा हव्यास, आपण जसे नाही तसे होण्याची महत्वाकांक्षा, जे आपले नाही ते धरून ठेवण्याची आणि आपण कोणी तरी आहोत ते सतत दाखविण्याची धडपड आज काल प्रत्येकाची चालू आहे.

जीवनावश्यक गोष्टींशिवाय आपण कितीतरी इतर गोष्टी मिळविण्याकरिता

उगाच धड़पडत असतो. हा जो पसारा आपल्याभोवती आपण निर्माण करुन ठेवतो, तोच जीवनात अपेक्षित सुख व समाधानाच्या वाटा रोखून धरीत असतो. जगात रहायचे, तर जगरहाटी प्रमाणे वागायला हवे, असा मूर्ख पणाचा मुद्दा पुष्कळदा पुढे करण्यात येतो.

आजचे जग कसे आहे हे पाहिले तर जिकडे-तिकडे निरनिराळे धर्म-पंथ-जाती-उपजाती नि निरनिराळे ‘वाद’ व मतप्रणाली यांचा नुसता गोंधळ माजला आहे. मी जी मते मानतो तीच खरी, मी आचरीत असलेली जीवनसरणीच काय ती खरी नि विचारपूर्वक आखलेली नि तिचा अवलंब प्रत्येकाने करायलाच हवा, हाच आग्रह पावलोपावली चाललेला असून, आपली मते दुसऱ्यावर लादण्याचाच आटोकाट प्रयत्न सगळीकड़े चाललेला आजच्या जगात दिसतो. त्यामुळे होते असे की, आपले प्रभुत्व, किंवा पुढारीपण, आपली प्रभावळ वा अनुयायी, आपले व्यक्तित्व, आपली सत्ता नि मत्ता इ. कायम टिकवण्याकरिता अव्याहत चाललेला झगडा हेच जणू जीवन, अशी चुकीची विचारसरणी बद्धमूल होऊन बसली आहे.